Και ο κ. Κ. είπε:
Μερικοί καλλιτέχνες, όταν μελετούν τον κόσμο, την παθαίνουν όπως και πολλοί φιλόσοφοι. Καθώς μοχθούν για την μορφή, τους ξεφεύγει το περιεχόμενο.
Κάποτε δούλευα σ' έναν κηπουρό.
Μια μέρα μού δίνει ένα ψαλίδι και μού λέει να κλαδέψω μιά δάφνη. Την δάφνη την είχαν μέσα σε μια γλάστρα και τη δάνειζαν σε διάφορες εκδηλώσεις. Γιαυτό κι έπρεπε να' ναι στρογγυλή σαν σφαίρα.
Άρχισα παρευθύς να κλαδεύω τ' αγριόκλαδα, παιδευόμουν ώρες ολόκληρες, μα δεν κατάφερα τίποτα. Κάποτε κλάδευα τη μία πλευρά περισσότερο, κάποτε την άλλη. Όταν στο τέλος κατόρθωσα να την στρογγυλέψω η σφαίρα είχε γίνει μικρή σαν σβώλος.
Ο κηπουρός μού είπε απογοητευμένος:
- Καλά... Βλέπω τη σφαίρα... Πού είναι όμως η δάφνη;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου