O απεσταλμένος

Κουβέντιαζα τελευταία με τον κ. Κ. την περίπτωση του απεσταλμένου μιάς ξένης δύναμης, του κ. Χ., που επισκέφτηκε τη χώρα μας για κάτι υποθέσεις της κυβέρνησής του. Με λύπη πληροφορηθήκαμε πως, όταν γύρισε στη χώρα του, τιμωρήθηκε σκληρά μολονότι η αποστολή του είχε μεγάλη επιτυχία.
- Τον κατηγόρησαν, είπα εγώ, πως για να πετύχει στην αποστολή του δημιούργησε πολύ στενούς δεσμούς με μάς, τον εχθρό. Πιστεύετε ότι, αν δεν το έκανε αυτό, θα μπορούσε να πετύχει;
- Όχι, είπε ο κ. Κ. έπρεπε να τρώει καλά για να μπορεί να διαπραγματεύεται με τους εχθρούς του.
- Τότε λοιπόν έκανε σωστά τη δουλειά του; ρώτησα εγώ.
- Και βέβαια έκανε σωστά τη δουλειά του, αποκρίθηκε αφηρημένα ο κ. Κ. και θέλησε να μ' αποχαιρετήσει.
Μα εγώ τον κράτησα από το μανίκι
- Γιατί λοιπόν, όταν γύρισε, τού φέρθηκαν με τέτοια περιφρόνηση; ρώτησα οργισμένος.
- Φαίνεται πως συνήθισε στο καλό φαΐ, συνέχισε να κάνει παρέα με εγκληματίες κι έχασε τη σιγουριά στην κρίση του, είπε ο κ. Κ. αδιάφορα, γιαυτό αναγκάστηκαν να πάρουν μέτρα εναντίον του.
- Κι εσείς το βρίσκετε σωστό αυτό που έκαναν; έφριξα εγώ.
- Μα βέβαια, τι άλλο θέλατε να κάνουν; ρώτησε ο κ. Κ., είχε το θάρρος να αναλάβει μιά θανάσιμη αποστολή, αυτή ήταν η υπηρεσία που πρόσφερε. Πέθανε όμως πάνω στην αποστολή του. Τί έπρεπε να κάνουν λοιπόν; Αντί να τον θάψουν, να τον αφήσουν να σαπίσει και να καταπίνουν τη μπόχα;